The Original Tribal Religion
The original Dhodia had their
own form of religion wherein
they prayed to their gods and kul
devta individually. Usually a tree
is a kind of temple of residence
for the "gaam devta". The
individual pieces of stones
represent the various gods and
spirits of the village. Shown on
the right side is the Gaam devta
of one such Dhodia village.
Offerings are made at the abode
of the gaam devta especially at
the times of harvest and other
important festive days. The local
Bhagat ( priest ) is sometimes
invited to perform the pooja.
However often just the head of
the family/elders in the family
perform the pooja.
Bhutdada or Khatra is also
another prominent diety.
Another Dhodia diety who is
must visit is the Kul Devta or
Bramhdev. Every family has their
own kuldevta.
A majority of the Dhodia believe
in and are devoted to "Kanasari"
or "Kanseri" (Goddess of food).
They celebrate the "Kanseri"
annually at harvest. The
"Kaneseri" Goddess means the
Goddess "Annapurna and also as
umiya mata". The stones are the
external representation of these
spiritual powers and are found
in all Dhodia ancestral homes.
Dhodia also pray to a diety called
mavli.
Newly weds in the family seek
the blessings of the Gaam devta,
Kuldevta, Kanseri and also mavli.
Hinduism
Later in the time under the
influence of the surrounding
mostly Hindu communities, many
Dhodia gradually accepted the
Hindu gods and slowly adjusted
to called themselves Hindus. Most
of the modern day Dhodia follow
Hinduism and celebrate many of
the Hindu festivals with fervour.
These include: diwali, holi,
rakshabandhan and navratri.
Under the growing influence of
various Hindu sects, many Dhodia
have adopted various faiths
including Mokshmargi, Sanatan
Dharma, Swaminarayan, Asharam
Bapu and neumerous others.
These sects have had a
considerable influence and have
changed the Dhodia lifestyle in
many ways and many of the old
cultural practices are being
changed. The traditional trible
culture is rapidly disintegrating
to create followers of Hinduism.
Hinduism still puts the tribals
under no category (Brahmin,
Kshatriya, Vaishya and Shurda).
While a majority of Hindu would
find it good that the Tribals call
themselves Hindu's, when it
comes to social integration in the
terms of accepting the Tribal Girls
and Boys for marriage etc. the
tribals are still put as outcaste
and are not accepted (even
among many of the educated
section that are open to
intercaste marriages).
Christianity
Under the influence of the
christian missionaries, some
Dhodia have adopted christianity,
however the number of Dhodia
christians is miniscule and largely
everyone follows hinduism.
'આજ જ ભવિશ્યના જગત ને બદલવાનો દિવસ છે' આ વેબસાઇટ નો ઉદ્દેશ્ય, જે લોકો ગુજરાતની અવગણેલી આદિવસી પ્રજામા શિક્ષણ માટે મદદ કરવા ઇચ્છે છે તેમને એકત્રિત કરવાનો છે . આ વેબનો બીજો ઉદ્દેશ્ય ધોડિયા સમાજની ભવ્યતા બતાવવાનો છે. મે ધોડિયા ભાષા, ઇતિહાસ, માન્યતા, સાન્સ્ક્રુતિક જિવનનો ઓનલાઇન દસ્તાવેજ બનાવ્યો છ
About dhodia
પ્રારંભિક ધોડિયાઓનો ધર્મ
પ્રારંભિક ધોડિયાઓને તેમનો અલગ પ્રકારનો ધર્મ
હતો જેમા તેઓ તેમના ભગવાન અને કુળદેવતાઓને વ્યક્તિગત
પૂજતા હતા . સામાન્ય રીતે એક વ્રુક્ષ - 'ગામ
દેવતા'નો નિવાસ, તે મંદિર છે. પત્થરના અલગ અલગ
ટુકડાઓ જુદા જુદા ગામના દેવતાઓ અને માન્યતાઓને દર્શાવે
છે .કાપણી અને મહત્વના તહેવારોના સમયે ગામ દેવતાના સ્થળે
બાધા રાખવામા આવે છે . સ્થાનિક ભગત (પૂજારી) ને કોઇક
વાર પૂજા માટે આમંત્રણ આપવામાં આવે છે. તેમ છતા, મોટે
ભાગે કુટુંબના મુખ્ય / વડીલો પૂજા કરે છે.
ભુતડા અને ખતરા પણ વ્યાપક રીતે મનાય છે.
અન્ય ધોડિયા માન્યતા એ છે કે દરેક કુટુંબે
કુળદેવતા અથવા બ્રમ્હદેવની મુલાકાત લેવી જ જોઇએ.
દરેક કુટુંબને અલગ કુળદેવતા હોય છે.
મોટા ભાગના ધોડિયાઓ 'કનસારી' કે 'કંસેરી' (અન્નદેવી)
ને માને છે. વાર્ષિક કાપણીના સમયે 'કંસેરી' ઉજવે છે.
'કંસેરી' એટલે કે 'અન્નપૂર્ણા કે ઉમિયામાતા'. પત્થર એ
ધાર્મિક શક્તિના બાહ્ય સ્વરૂપો છે જે અને બધા જ
ધોડિયા ઘરોમા મળી આવે છે .
ધોડિયાઓ 'માવલી' નામની દેવીને પણ પૂજે છે.
નવા લગ્ન સમયે ગામ દેવતા, કુળદેવતા, કંસેરી અને
માવલીના આશીર્વાદની જરૂર રહે છે.
હિન્દુત્વ
પહેલાના સમયમાં, આજુબાજુના હિન્દુ સમાજના સંપર્કના લીધે,
ઘણા ધોડિયાઓએ હિન્દુ દેવોને સ્વીકાર્યા અને ધીરે ધીરે
પોતાને હિન્દુ કહેવા લાગ્યા . આજના સમયમાં,
મોટા ભાગના ધોડિયાઓ હિન્દુ ધર્મ પાળે છે અને હિન્દુ
તહેવારો ઉજવે છે જેમા દિવાળી , હોળી, રક્ષાબંધન અને
નવરાત્રિનો સમાવેશ થાય છે.
જુદા જુદા સંપ્રદાયો સાથે વધતા જતા સંપર્કના લીધે,
ઘણા ધોડિયાઓએ મોક્ષમાર્ગી, સનાતન ધર્મ, સ્વામિનારાયણ,
આસારામ બાપુ અને અન્ય ઘણા સંપ્રદાયો સ્વીકાર્યા છે. આ
સંપ્રદાયોની ઘણી વ્યાપક અસર છે અને
ધોડિયા જીવનશૈલીને ઘણી રીતે બદલી છે
તથા જુના સાંસ્ક્રુતિક રિવાજોને પણ બદલ્યા છે. પરંપરાગત
આદિવાસી સંસ્ક્રુતિ ધીરે ધીરે હિન્દુ અનુયાયીઓ
વધારવામા વિખરવા લાગી છે .
હિન્દુત્વ આદિવાસીઓને કોઇ વર્ગ (બ્રાહ્મણ, ક્ષત્રિય,
વૈશ્ય અને ક્ષુદ્ર) મા ગણતો નથી. જ્યારે આદિવાસીઓ
પોતાને હિન્દુ ગણે છે ત્યારે મોટા ભાગના હિન્દુઓને ગમે છે
પણ સામાજિક એકતાની વાત આદિવાસી છોકરા /
છોકરીના લગ્ન સમયે આવે છે. આદિવાસીઓને હજુ પણ
અન્યજાતિના ગણવામાં આવે છે અને સ્વીકાર્વામાં આવતા નથી.
(ઉપરાંત તે જાતિઓમાં પણ જેમા આંતરજાતિના લગ્ન માન્ય છે)
ખ્રિસ્તીધર્મ
ખ્રિસ્તી મિશનરીઓના સંપર્કના લીધે, થોડા ધોડિયાઓએ
ખ્રિસ્તીધર્મ સ્વીકાર્યો છે, તેમ
છતા ખ્રિસ્તી ધોડિયાઓની સંખ્યા ઘણી ઓછી છે અને
મોટા ભાગે બધા હિન્દુધર્મ જ પાળે છે .
હતો જેમા તેઓ તેમના ભગવાન અને કુળદેવતાઓને વ્યક્તિગત
પૂજતા હતા . સામાન્ય રીતે એક વ્રુક્ષ - 'ગામ
દેવતા'નો નિવાસ, તે મંદિર છે. પત્થરના અલગ અલગ
ટુકડાઓ જુદા જુદા ગામના દેવતાઓ અને માન્યતાઓને દર્શાવે
છે .કાપણી અને મહત્વના તહેવારોના સમયે ગામ દેવતાના સ્થળે
બાધા રાખવામા આવે છે . સ્થાનિક ભગત (પૂજારી) ને કોઇક
વાર પૂજા માટે આમંત્રણ આપવામાં આવે છે. તેમ છતા, મોટે
ભાગે કુટુંબના મુખ્ય / વડીલો પૂજા કરે છે.
ભુતડા અને ખતરા પણ વ્યાપક રીતે મનાય છે.
અન્ય ધોડિયા માન્યતા એ છે કે દરેક કુટુંબે
કુળદેવતા અથવા બ્રમ્હદેવની મુલાકાત લેવી જ જોઇએ.
દરેક કુટુંબને અલગ કુળદેવતા હોય છે.
મોટા ભાગના ધોડિયાઓ 'કનસારી' કે 'કંસેરી' (અન્નદેવી)
ને માને છે. વાર્ષિક કાપણીના સમયે 'કંસેરી' ઉજવે છે.
'કંસેરી' એટલે કે 'અન્નપૂર્ણા કે ઉમિયામાતા'. પત્થર એ
ધાર્મિક શક્તિના બાહ્ય સ્વરૂપો છે જે અને બધા જ
ધોડિયા ઘરોમા મળી આવે છે .
ધોડિયાઓ 'માવલી' નામની દેવીને પણ પૂજે છે.
નવા લગ્ન સમયે ગામ દેવતા, કુળદેવતા, કંસેરી અને
માવલીના આશીર્વાદની જરૂર રહે છે.
હિન્દુત્વ
પહેલાના સમયમાં, આજુબાજુના હિન્દુ સમાજના સંપર્કના લીધે,
ઘણા ધોડિયાઓએ હિન્દુ દેવોને સ્વીકાર્યા અને ધીરે ધીરે
પોતાને હિન્દુ કહેવા લાગ્યા . આજના સમયમાં,
મોટા ભાગના ધોડિયાઓ હિન્દુ ધર્મ પાળે છે અને હિન્દુ
તહેવારો ઉજવે છે જેમા દિવાળી , હોળી, રક્ષાબંધન અને
નવરાત્રિનો સમાવેશ થાય છે.
જુદા જુદા સંપ્રદાયો સાથે વધતા જતા સંપર્કના લીધે,
ઘણા ધોડિયાઓએ મોક્ષમાર્ગી, સનાતન ધર્મ, સ્વામિનારાયણ,
આસારામ બાપુ અને અન્ય ઘણા સંપ્રદાયો સ્વીકાર્યા છે. આ
સંપ્રદાયોની ઘણી વ્યાપક અસર છે અને
ધોડિયા જીવનશૈલીને ઘણી રીતે બદલી છે
તથા જુના સાંસ્ક્રુતિક રિવાજોને પણ બદલ્યા છે. પરંપરાગત
આદિવાસી સંસ્ક્રુતિ ધીરે ધીરે હિન્દુ અનુયાયીઓ
વધારવામા વિખરવા લાગી છે .
હિન્દુત્વ આદિવાસીઓને કોઇ વર્ગ (બ્રાહ્મણ, ક્ષત્રિય,
વૈશ્ય અને ક્ષુદ્ર) મા ગણતો નથી. જ્યારે આદિવાસીઓ
પોતાને હિન્દુ ગણે છે ત્યારે મોટા ભાગના હિન્દુઓને ગમે છે
પણ સામાજિક એકતાની વાત આદિવાસી છોકરા /
છોકરીના લગ્ન સમયે આવે છે. આદિવાસીઓને હજુ પણ
અન્યજાતિના ગણવામાં આવે છે અને સ્વીકાર્વામાં આવતા નથી.
(ઉપરાંત તે જાતિઓમાં પણ જેમા આંતરજાતિના લગ્ન માન્ય છે)
ખ્રિસ્તીધર્મ
ખ્રિસ્તી મિશનરીઓના સંપર્કના લીધે, થોડા ધોડિયાઓએ
ખ્રિસ્તીધર્મ સ્વીકાર્યો છે, તેમ
છતા ખ્રિસ્તી ધોડિયાઓની સંખ્યા ઘણી ઓછી છે અને
મોટા ભાગે બધા હિન્દુધર્મ જ પાળે છે .
Kuls
The Dhodia have subdivisions
called kuls which are equivalent
of individual clan (gotra in
Hinduism). The name of the kul is
passed on in a patriarchal
manner and it is believed that if
you share the same kul, you are a
part of the same family and share
a blood tie. There is no hierarchy
in the kuls and all kuls are
considered to be equivalent.
Thus, though marriages of
Dhodia are conducted within
Dhodia, they are not conducted
within the same kul. Probably
this was an old time way to
prevent inbreeding.
In Hinduism, Gotra is a term
applied to a clan, a group of
families, or a lineage -
exogamous and patrilineal -
whose members trace their
descent to a common ancestor,
usually a sage of ancient times. A
gotra is of immense importance
to a Hindu for it shores up his
identity. All Hindu ceremonies
require a statement of the gotra.
Gotra also comes of use during
the performance of the rites of
passage or sanskaras. People of
the same gotra (sagotra) are not
allowed to marry, to prevent
inbreeding. In this context, the
Dhodia consider themselves to
fall under the gotra 'Kashyap'
Following is the list of all
Dhoida Kul
(I have borrowed most of the list
from the Gandhinagar Dhodia
website, Some were found after
communication with friends in
communities and others from
refrences available in the
literature. If any have been left
out, please email me and i will
add to the list)
Sr. No
Kuls
1
Ahira ya Aadir
2
Anjariya
3
Atara
4
Atara Mota
5
Bagalaniya
6
Bamahiya
7
Bandhukamodiya
8
Barmai Bedhiya
9
Bavisa
10
Bhatada
11
Bhatt
12
Bhoi - Bhoya
13
Bhoi Chokha
14
Bhoi Mehta
15
Bhoi Mota
16
Bhoi Nana
17
Bhoi Palkhi
18
Bhoi Palkhi Sikari
19
Bhoi Sikari
20
Bhoi Taliya
21
Bhoi Vadhela
22
Bhoya
23
Bhuruliya
24
Bhramaniya
25
Bhramaniya Desai
26
Bhramaniya Josi
27
Bhramaniya Kach
28
Bhramaniya Mota
29
Bhramaniya Sahi
30
Bhramaniya Savak
31
Chatni Chobadiya
32
Chaudhry
33
Chauhan
34
Chhah Dholiya
35
Chibhad
36
Chobadiya
37
Dhadiya Bhraman Kach
38
Dabhadiya
39
Dalvi
40
Dang Badiya
41
Delkar
42
Deval Dhadiya
43
Dhadakiya
44
Dhadiya - Dhariya
45
Dhagadiya
46
Dhan Pataliya
47
Dhanarupa - Dhanasari
48
Dhanbhatadiya
49
Dhanu Dharmi
50
Dhanupati
51
Dharkiya
52
Doduliya - Danduliya
53
Doi Foda
54
Desai
55
Gora Desai
56
Kala Desai
57
Gaamta Gomta
58
Gayakwadi
59
Gomta
60
Ataliya Garasiya
61
Bahadur Garasiya
62
Barsi Garasiya
63
Bhal Garasiya
64
Bharaman Bokdi Garasiya
65
Bharaman Kach Garasiya
66
Bhatt Garasiya
67
Bhes Garasiya
68
Bhraman Garasiya
69
Chaudhri Garasiya
70
Chavli Garasiya
71
Chika Garasiya
72
Chilmi Garasiya
73
Dhadiya Garasiya
74
Dhal Talvari Bhraman Garasiya
75
Garasiya
76
Garvi Garasiya
77
Govri Garasiya
78
Kach Garasiya
79
Kangoi Garasiya
80
Kapdi Garasiya
81
Kapli Garasiya
82
Kok Garasiya
83
Kokan Garasiya
84
Kukdi Garasiya
85
Kuthiya Garasiya
86
Lim Garasiya
87
Madan Garasiya
88
Mota Bahadur Garasiya
89
Mota Garasiya
90
Mul Garasiya
91
Nagar Garasiya
92
Nangal Garasiya
93
Rajput Garasiya
94
Rajput Nagar Garasiya
95
Sadhu Garasiya
96
Sahi Garasiya
97
Sankaltodaya Garasiya
98
Shan Garasiya
99
Shikari Garasiya
Sr. No
Kuls
100
Sonari Dhaneri Kapli Garasiya
101
Sudh Garasiya
102
Surji Garasiya
103
Tambalekh Garasiya
104
Thakor Garasiya
105
Tham Garasiya
106
Thari Garasiya
107
Tulsi Garasiya
108
Ugta Surya Garasiya
109
Ugta Surya Mota Garasiya
110
Vadh Garasiya
111
Vairagi Garasiya
112
Vansfod Dhadiya Grasiya
113
Vavdi Garasiya
114
Vel Garasiya
115
Harkaniya
116
Hatakada
117
Hathi
118
Josi Josiya
119
Josi Mehta
120
Jyotish Bhraman
121
Kachaliya
122
Kanbi
123
Kedariya
124
Kharpediya
125
Kharva
126
Kharvi
127
Kokaniya
128
Kokaniya Nana
129
kokaniya Mota
130
Kokaniya Panchmuliya
131
Kola
132
Kumbhar Nagaliya
133
Kumbhariya
134
Madvad
135
makhankaj
136
Mangi Hungi Dhadiya
137
Marwada
138
Moziya
139
Mulvasi Rajpuriya
140
Muzariya
141
Mota Ahari
142
Mota Ahir
143
Mota Bagalaniya
144
Mota Bhatada
145
Mota Bhoya
146
Mota Desai
147
Mota Dhadiya
148
Mota Dhagadiya
149
Mota Dhakuriya
150
Mota Doi Foda
151
Mota Kola
152
Mota Nayak
153
Mota Ranmoliya
154
Mota Vanzariya
155
Nagar - Mota
156
Nagar - Nagariya
157
Nagar Bhraman
158
Nana Desai
159
Nana Nayak
160
Nana Nevariya
161
Nana Nevariya Desai
162
Nana Rajput
163
Nangudiya
164
Nayak - Naika
165
Nayaksar
166
Nevariya Desai
167
Nita Taliya
168
Nivadiya
169
Panchal
170
Panchbadiya
171
Panchlaviya
172
Panchmuliya
173
Pandiya
174
Panhoriya - Paneriya
175
Parai Modiya
176
Parmar
177
Pataliya
178
Patel
179
Podaniya
180
Prabhu
181
Pradhan
182
Raah Dhadiya
183
Rajput
184
Ranmoliya
185
Ranmoliya Bhraman
186
Rathod
187
Raval
188
Ravat - Ravta
189
Ravta
190
Rupa Bhatada
191
Savak Sakuliya
192
Shah
193
Shahu
194
Shahut
195
Shavkuliya
196
Sindhuriya - Sinduriya
197
Thakkar
198
Thakor
Sr. No.
Kuls
199
Thakoriya
200
Tigudiya
201
Toli Vanzariya
202
Ugta Surya
203
Vadha
204
Vadva
205
Vaghiya
206
Vaghmariya
207
Vahiya (Vaya)
208
Vairagi
209
Vaniya
210
Vankada
211
Vans Fod Dhodia
212
Vansfod Palkhi
213
Vanzariya
214
Vasi Gotra
215
Vasi Kuchi Dhodia
216
Nagar Bramhan Vel Garasiya
217
Vel Bediya
called kuls which are equivalent
of individual clan (gotra in
Hinduism). The name of the kul is
passed on in a patriarchal
manner and it is believed that if
you share the same kul, you are a
part of the same family and share
a blood tie. There is no hierarchy
in the kuls and all kuls are
considered to be equivalent.
Thus, though marriages of
Dhodia are conducted within
Dhodia, they are not conducted
within the same kul. Probably
this was an old time way to
prevent inbreeding.
In Hinduism, Gotra is a term
applied to a clan, a group of
families, or a lineage -
exogamous and patrilineal -
whose members trace their
descent to a common ancestor,
usually a sage of ancient times. A
gotra is of immense importance
to a Hindu for it shores up his
identity. All Hindu ceremonies
require a statement of the gotra.
Gotra also comes of use during
the performance of the rites of
passage or sanskaras. People of
the same gotra (sagotra) are not
allowed to marry, to prevent
inbreeding. In this context, the
Dhodia consider themselves to
fall under the gotra 'Kashyap'
Following is the list of all
Dhoida Kul
(I have borrowed most of the list
from the Gandhinagar Dhodia
website, Some were found after
communication with friends in
communities and others from
refrences available in the
literature. If any have been left
out, please email me and i will
add to the list)
Sr. No
Kuls
1
Ahira ya Aadir
2
Anjariya
3
Atara
4
Atara Mota
5
Bagalaniya
6
Bamahiya
7
Bandhukamodiya
8
Barmai Bedhiya
9
Bavisa
10
Bhatada
11
Bhatt
12
Bhoi - Bhoya
13
Bhoi Chokha
14
Bhoi Mehta
15
Bhoi Mota
16
Bhoi Nana
17
Bhoi Palkhi
18
Bhoi Palkhi Sikari
19
Bhoi Sikari
20
Bhoi Taliya
21
Bhoi Vadhela
22
Bhoya
23
Bhuruliya
24
Bhramaniya
25
Bhramaniya Desai
26
Bhramaniya Josi
27
Bhramaniya Kach
28
Bhramaniya Mota
29
Bhramaniya Sahi
30
Bhramaniya Savak
31
Chatni Chobadiya
32
Chaudhry
33
Chauhan
34
Chhah Dholiya
35
Chibhad
36
Chobadiya
37
Dhadiya Bhraman Kach
38
Dabhadiya
39
Dalvi
40
Dang Badiya
41
Delkar
42
Deval Dhadiya
43
Dhadakiya
44
Dhadiya - Dhariya
45
Dhagadiya
46
Dhan Pataliya
47
Dhanarupa - Dhanasari
48
Dhanbhatadiya
49
Dhanu Dharmi
50
Dhanupati
51
Dharkiya
52
Doduliya - Danduliya
53
Doi Foda
54
Desai
55
Gora Desai
56
Kala Desai
57
Gaamta Gomta
58
Gayakwadi
59
Gomta
60
Ataliya Garasiya
61
Bahadur Garasiya
62
Barsi Garasiya
63
Bhal Garasiya
64
Bharaman Bokdi Garasiya
65
Bharaman Kach Garasiya
66
Bhatt Garasiya
67
Bhes Garasiya
68
Bhraman Garasiya
69
Chaudhri Garasiya
70
Chavli Garasiya
71
Chika Garasiya
72
Chilmi Garasiya
73
Dhadiya Garasiya
74
Dhal Talvari Bhraman Garasiya
75
Garasiya
76
Garvi Garasiya
77
Govri Garasiya
78
Kach Garasiya
79
Kangoi Garasiya
80
Kapdi Garasiya
81
Kapli Garasiya
82
Kok Garasiya
83
Kokan Garasiya
84
Kukdi Garasiya
85
Kuthiya Garasiya
86
Lim Garasiya
87
Madan Garasiya
88
Mota Bahadur Garasiya
89
Mota Garasiya
90
Mul Garasiya
91
Nagar Garasiya
92
Nangal Garasiya
93
Rajput Garasiya
94
Rajput Nagar Garasiya
95
Sadhu Garasiya
96
Sahi Garasiya
97
Sankaltodaya Garasiya
98
Shan Garasiya
99
Shikari Garasiya
Sr. No
Kuls
100
Sonari Dhaneri Kapli Garasiya
101
Sudh Garasiya
102
Surji Garasiya
103
Tambalekh Garasiya
104
Thakor Garasiya
105
Tham Garasiya
106
Thari Garasiya
107
Tulsi Garasiya
108
Ugta Surya Garasiya
109
Ugta Surya Mota Garasiya
110
Vadh Garasiya
111
Vairagi Garasiya
112
Vansfod Dhadiya Grasiya
113
Vavdi Garasiya
114
Vel Garasiya
115
Harkaniya
116
Hatakada
117
Hathi
118
Josi Josiya
119
Josi Mehta
120
Jyotish Bhraman
121
Kachaliya
122
Kanbi
123
Kedariya
124
Kharpediya
125
Kharva
126
Kharvi
127
Kokaniya
128
Kokaniya Nana
129
kokaniya Mota
130
Kokaniya Panchmuliya
131
Kola
132
Kumbhar Nagaliya
133
Kumbhariya
134
Madvad
135
makhankaj
136
Mangi Hungi Dhadiya
137
Marwada
138
Moziya
139
Mulvasi Rajpuriya
140
Muzariya
141
Mota Ahari
142
Mota Ahir
143
Mota Bagalaniya
144
Mota Bhatada
145
Mota Bhoya
146
Mota Desai
147
Mota Dhadiya
148
Mota Dhagadiya
149
Mota Dhakuriya
150
Mota Doi Foda
151
Mota Kola
152
Mota Nayak
153
Mota Ranmoliya
154
Mota Vanzariya
155
Nagar - Mota
156
Nagar - Nagariya
157
Nagar Bhraman
158
Nana Desai
159
Nana Nayak
160
Nana Nevariya
161
Nana Nevariya Desai
162
Nana Rajput
163
Nangudiya
164
Nayak - Naika
165
Nayaksar
166
Nevariya Desai
167
Nita Taliya
168
Nivadiya
169
Panchal
170
Panchbadiya
171
Panchlaviya
172
Panchmuliya
173
Pandiya
174
Panhoriya - Paneriya
175
Parai Modiya
176
Parmar
177
Pataliya
178
Patel
179
Podaniya
180
Prabhu
181
Pradhan
182
Raah Dhadiya
183
Rajput
184
Ranmoliya
185
Ranmoliya Bhraman
186
Rathod
187
Raval
188
Ravat - Ravta
189
Ravta
190
Rupa Bhatada
191
Savak Sakuliya
192
Shah
193
Shahu
194
Shahut
195
Shavkuliya
196
Sindhuriya - Sinduriya
197
Thakkar
198
Thakor
Sr. No.
Kuls
199
Thakoriya
200
Tigudiya
201
Toli Vanzariya
202
Ugta Surya
203
Vadha
204
Vadva
205
Vaghiya
206
Vaghmariya
207
Vahiya (Vaya)
208
Vairagi
209
Vaniya
210
Vankada
211
Vans Fod Dhodia
212
Vansfod Palkhi
213
Vanzariya
214
Vasi Gotra
215
Vasi Kuchi Dhodia
216
Nagar Bramhan Vel Garasiya
217
Vel Bediya
Cultural Practices
Birth Rituals
For some period after a new
birth, the new mother and child
are considered unclean. Women
are generally cared for after child
birth.The baby is given a name by
his/her fathers sister (fui).
Marraige Laws
Unlike the main stream
communites where the women /
girl child is usually oppressed, the
tribals give a lot of value to their
girls and also protect their rights.
It dosent come as a surprise
then, that the Dhodia have a
perfect ratio of girls to boys
unlike the preferance for a male
child in the Hindu community.
Marriage in Dhodia are always
conducted between the girls and
boys of different kuls. Marriage is
forbidden in the four ascending
generations from both the father
and the mothers side since these
are close blood ties. Child
marriage as a norm does not
happen in the Dhodia community
and most marriages happen only
after the girl attains puberty.
Marriage is also not enforced
upon the girl child and usually
the girl child is allowed to make
her choice from the choices
provided by the parents.
Monogamy is largely practised
though some men do practise
polygamy. In olden days the
marriage used to happen at the
grooms house with the bridal
party being hosted by the groom.
This has now changed and like
all the Hindu's around, now the
marriages happen at the brides
home.
Contrary to the custom of dowry
in the mainstream Indian
community, the Dhodia tribals
have traditionally had a bride
price. These days however
money is just given as a token
and is a very nominal amount.
Dowry/Bride price are both not
practised by this community.
Divorce / fargati is allowed by the
community laws if both the bride
and groom are sure that the
differences cannot be solved,
however the consent of both the
parties is sought before the
divorce is finalized by the
community gnati panch. Whoever
initiates the divorce proceedings
is however fined by the gnati
panch.
In earlier days the widow was
usually retained in the family by
marriage to the younger son. In
present times this does not
happen very often, but widow
remarriage is definitely
encouraged by the community.
Death Rituals
In case of the deaths usually the
body is cremated. The elder son
performs the final rites. In case
of the death of a pregnant
woman or child, the body is
buried.
Harvest Rituals
Dhodia offer offerings to the
gaam devta, kuldevta and mavli
after harvest season.
Bhagats
Bhagats are the community
priests who also double up as
medicine men often. They often
have knowledge of medicinal
plants but mostly are believed to
have huge spiritual powers that
help them kick out the pains and
sufferings of any person who
goes to them. Bhagats have
powers that can supposedly cure
all the evil eyes, take care of
ghosts and witches as well. The
services of the Bhagat are usually
free of cost but the devotess are
expected to pay any nominal fee
either in cash or kind. This
however is not imperative.
Witches
A lot of Dhodia still believe in
witches and quite a many illfates
happening in the community are
attirbuted to witches. A lot of
witches usually happen to be
women although sometimes
males are also believed to have
evil powers.
Women believed to be witches
are often tolerated mostly
because of the fear factor. There
arent many instances of witch
killing. Some sporadic incidences
are sometimes reported. Often
witches are believed to have
powers that they transmit to
their daughters or daughter-in-
laws. So someone or the other in
the family gets to inherit the
witch powers.
Maavli
A Festival / Pooja called Mavli is
also performed. mavli is the local
original practice of prayers
offered once a year. The local
Bhagat (priest) is invited to
perform the pooja wherein they
wash the God and thatch the
temple made from bamboo and
the rituals are carried on for
almost 24 hours where in the
Bhagat plays some organ made
out of "Dudhi".These Bhagats
also perform amazing feats at
the mavli like holding or eating
the burning coal. They achieve a
sort of trance state in the pooja
where they do not register any
pain if hurt by thorns etc.
Divaso
Divaso is a festival that is
celebrated by the Dhodia
community. The tradition on the
day of Divaso is to make small
dolls, perform something
equivalent to marriage rites and
then make small boats etc and
put these dolls in the rivers to live
their lives in togetherness. Some
say this is a tradition of the
Halpati community that Dhodia
have adopted because they live
in close proximity. Watching the
small dolls in the tiny boats is a
delight. Divaso is cebrated
sometime around the time of
Hindu Sharavan month.
Diwali Meriyan
It is a kind of cermony
performed with a belief that
there is increase in the number
of cattle,agricultural products,
there is no pain or calamity that
falls on the people. The diwali
lamp (diya) is made on mahuva /
palash leaf and it is put on near
the ukardo (where the cowdung
is deposited for compost). Next
day there are other offerings that
are made near the diya like kakdi,
udad daal etc.
Men vs Women status and
duties
The menfolk usually work in the
farms whereas women do both
the farm work as well as
household chores. However with
some exceptions the work
burden is often equally
distributed. Though men hold
the final decisions often, women
usually have their say in the
household matters.
જન્મવિધિ
થોડા સમય માટે, નવા જન્મ પછી, માતા અને સંતાનને
અસ્વચ્છ ગણવામાં આવતા હતા. સામાન્ય રીતે જન્મ
પછી સ્ત્રી કાળજી રાખે છે. બાળકને તેના પિતાની બહેન
(ફોઇ) દ્વારા નામ અપાય છે.
લગ્નવિધિ
આદિવાસીઓ તેમની છોકરીઓને ઘણુ માન આપે છે અને
તેમના હકોની રક્ષા પણ કરે છે ,
મુખ્યાપ્રવાહના સમાજોની જેમ અત્યાચાર નથી કરતા. એ
એક આશ્ચર્યની વાત નથી કે ધોડિયામાં સ્ત્રી/
પુરુષનો રેશિયો ઉત્તમ છે, હિન્દુ સમાજની જેમ
છોકરાનો આગ્રહ રાખવામાં આવતો નથી.
ધોડિયામાં લગ્નો હમેશા અલગ કુળના છોકરા -
છોકરી વચ્ચે થાય છે. લોહીનો સંબંધ હોવાને લીધે
માતા અને પિતાની આરોહી પેઢીઓમાં લગ્નની મનાઇ છે.
બાળલગ્નો ધોડિયા સમાજમાં થતા નથી, મોટે ભાગે લગ્ન ત્યારે
જ થાય છે જ્યારે છોકરી યૌવન પ્રાપ્ત કરી લે. લગ્ન
માટે પણ છોકરી પર દબાણ કરવામાં આવતુ નથી, માતા-
પિતાએ કરેલી પસંદગી પૈકી પસંદ કરવાની છુટ હોય છે.
એક જ વાર લગ્ન કરવાની પ્રથા છે તેમ છતા કેટલાક
પુરુષો વધુ લગ્નો કરે છે . પહેલાના દિવસોમાં, લગ્ન
છોકરાના ઘરે કરવામાં આવતા હતા. અન્ય હિન્દુઓની જેમ
આ પણ બદલાયુ છે, હવે છોકરીના ઘરે લગ્ન કરવામાં આવે
છે.
દહેજપ્રથામાં મુખ્યપ્રવાહના ભારતીય સમાજ કરતા ઉલટુ,
ધોડિયા આદિવાસીઓમાં પરંપરાગત રીતે છોકરીની કિંમત
હતી . અત્યારના દિવસોમાં, ફક્ત નામ
પુરતા થોડા પૈસા આપવામાં આવે છે. દહેજની પ્રથા આ
સમાજમાં નથી.
જો ભિન્નતાનો કોઇ ઉકેલ ન હોય
તો સમાજના નિયમો પ્રમાણે છુટાછેડા થાય છે, તેમ
છતા સમાજના જાતિ પંચ દ્વારા બન્ને
પક્ષેથી સહમતિ લેવામાં આવે છે . જે છુટાછેડાની માંગ
પહેલા કરે છે તેને દંડ પણ કરવામાં આવે છે.
પહેલાના દિવસોમાં, વિધવાના લગ્ન તે જ કુટુંબમાં યુવાન પુત્ર
સાથે કરવામાં આવતા હતા. આજના સમયમાં આવુ થતુ
નથી છતા વિધવા પુનર્લગ્નને આવકારવામાં આવે છે.
મરણવિધિ
મરણની બાબતમાં સામાન્ય રીતે શરીરને બાળવામાં આવે છે.
મોટો પુત્ર અંતિમવિધિ કરે છે. ગર્ભવતી સ્ત્રી કે
બાળકના મરણ સમયે શરીરને દાટવામાં આવે છે.
કાપણીની વિધિ
કાપણી પછી ધોડિયાઓ કુળદેવતા, ગામદેવતા અને માવલીને
પ્રસાદ ચઢાવે છે.
ભગતો
ભગતો એ સમાજના પૂજારીઓ છે જે અમુક વાર
દવા આપનાર પણ બને છે . તેમને
ઔષધિ છોડવાઓની જાણકારી હોય છે પણ મોટા ભાગે એવુ
માનવામાં આવે છે તેમની પાસે રોગ અને દુ :ખ મટાડવા માટે
ધાર્મિક શક્તિ હોય છે. ભગતો પાસે તેવી શક્તિઓ હોય છે
જેથી ખરાબ નજરથી બચી શકાય છે અને ભુત/
ડાકણોથી રક્ષણ મેળવી શકાય છે. ભગતની સેવાઓ મોટે ભાગે
મફત હોય છે પણ નાની રકમની દાન તરીકે
અપેક્ષા રાખવામાં આવે છે , છતા તે જરૂરી નથી.
ડાકણો
ઘણા ધોડિયાઓ ડાકણોમાં માને છે અને સમાજમાં થતી ખરાબ
ઘટનાઓનો દોષ ડાકણોને આપે છે . મોટા ભાગે
ડાકણો સ્ત્રીઓ ગણવામાં આવે છે પણ અમુક વાર પુરૂષ પાસે
પણ રાક્ષસી શક્તિ હોવાનુ મનાય છે . ડરના કારણને લીધે
સ્ત્રીઓને ડાકણ ગણવામાં આવે છે. હત્યાઓના ઘણા કિસ્સાઓ
નથી. છુટા છવાયા કિસ્સાઓ સાંભળવામાં આવે છે. એમ
માનવામાં આવે છે કે ડાકણો પાસે એવી શક્તિ હોય છે જે
તેની વહુ કે પુત્રીને આપી શકે છે , જેથી તે શક્તિઓનો કોઇ
વારસ મળિ શકે.
માવલી
માવલી નામની પૂજા (તહેવાર) પણ કરવામાં આવે છે.
માવલી એક સ્થાનિક પ્રાર્થનાની પ્રથા છે જે વર્ષમાં એક
વાર થાય છે . સ્થાનિક ભગતને બોલાવવામાં આવે છે
જેમા ભગવાનને નવડાવવામા આવે છે અને
વાંસના મંદિરમાં રાખવામાં આવે છે અને આ વિધિ ૨૪ કલાક
ચાલે છે જેમા ભગત 'દુધી'માંથી બનાવેલુ વાંજિત્ર વગાડે છે.
ભગત અમુક વાર સળગતો કોલસો પકડવાની કે
ખાવાની વિસ્મયકારી કરામતો કરે છે . તેઓ પૂજા દરમિયાન
સમાધિની સ્થિતિ મેળવે છે જેમા તેમને
કાંટા જેવા દર્દનો અનુભવ થતો નથી.
દિવાસો
દિવાસો એ ધોડિયા સમાજ દ્વારા ઉજવવામાં આવતો તહેવાર
છે . દિવાસોના દિવસે નાની ઢીંગલીઓ બનાવીને
લગ્નવિધિ કરવાની, તેના પછી નાની હોડીઓ બનાવીને
નદીમાં મુકવામાં આવે છે તેથી તેઓ તેમનુ જીવન સાથે જીવી શકે.
કેટલાક લોકો કહે છે કે આ હળપતિ સમાજની પરંપરા છે
જેને ઘણી નજીકતાના લીધે અમલમાં આવી છે . નાની ઢીંગલીઓને
નાની હોડીઓમાં જોવાની અલગ જ મઝા છે. દિવાસો હિન્દુ
શ્રાવણ મહિનાની આજુબાજુ ઉજવાય છે.
દિવાળી મેરીયાન
આ એક પ્રકારની ઉજવણી છે જે પશુઓ, ખેતીનુ ઉત્પાદન
વધવાની અને કોઇને દુ:ખ ન આવવાની આશાએ ઉજવવામાં આવે
છે. મહુવા/પલાશના પાન ઉપર
દિવાળીનો દિવડો મુકવામા આવે છે જેને
ઉકરડો (જ્યા પશુઓના મળમુત્ર એકત્રિત હોય છે) પાસે
રાખવામાં આવે છે. તેના પછીના દિવસે કાકડી, અડદ દાળ
વગેરેનો પ્રસાદ ચઢાવવામાં આવે છે.
પુરૂષ અને સ્ત્રીઓનુ સ્થાન અને ફરજો
પુરૂષો સામાન્ય રીતે ખેતીકામ કરે છે જ્યારે સ્ત્રીઓ
ખેતીકામ ઉપરાંત ઘરના કામ પણ કરે છે . થોડા અપવાદોને
છોડીને સામાન્ય રીતે કામનો ભાર સમાન રીતે વહેંચવામાં આવે
છે . પુરૂષો અંતિમ નિર્ણય લે છે તેમ છતા સ્ત્રીઓ
ઘરની બાબતોમાં નિર્ણય લે છે.
For some period after a new
birth, the new mother and child
are considered unclean. Women
are generally cared for after child
birth.The baby is given a name by
his/her fathers sister (fui).
Marraige Laws
Unlike the main stream
communites where the women /
girl child is usually oppressed, the
tribals give a lot of value to their
girls and also protect their rights.
It dosent come as a surprise
then, that the Dhodia have a
perfect ratio of girls to boys
unlike the preferance for a male
child in the Hindu community.
Marriage in Dhodia are always
conducted between the girls and
boys of different kuls. Marriage is
forbidden in the four ascending
generations from both the father
and the mothers side since these
are close blood ties. Child
marriage as a norm does not
happen in the Dhodia community
and most marriages happen only
after the girl attains puberty.
Marriage is also not enforced
upon the girl child and usually
the girl child is allowed to make
her choice from the choices
provided by the parents.
Monogamy is largely practised
though some men do practise
polygamy. In olden days the
marriage used to happen at the
grooms house with the bridal
party being hosted by the groom.
This has now changed and like
all the Hindu's around, now the
marriages happen at the brides
home.
Contrary to the custom of dowry
in the mainstream Indian
community, the Dhodia tribals
have traditionally had a bride
price. These days however
money is just given as a token
and is a very nominal amount.
Dowry/Bride price are both not
practised by this community.
Divorce / fargati is allowed by the
community laws if both the bride
and groom are sure that the
differences cannot be solved,
however the consent of both the
parties is sought before the
divorce is finalized by the
community gnati panch. Whoever
initiates the divorce proceedings
is however fined by the gnati
panch.
In earlier days the widow was
usually retained in the family by
marriage to the younger son. In
present times this does not
happen very often, but widow
remarriage is definitely
encouraged by the community.
Death Rituals
In case of the deaths usually the
body is cremated. The elder son
performs the final rites. In case
of the death of a pregnant
woman or child, the body is
buried.
Harvest Rituals
Dhodia offer offerings to the
gaam devta, kuldevta and mavli
after harvest season.
Bhagats
Bhagats are the community
priests who also double up as
medicine men often. They often
have knowledge of medicinal
plants but mostly are believed to
have huge spiritual powers that
help them kick out the pains and
sufferings of any person who
goes to them. Bhagats have
powers that can supposedly cure
all the evil eyes, take care of
ghosts and witches as well. The
services of the Bhagat are usually
free of cost but the devotess are
expected to pay any nominal fee
either in cash or kind. This
however is not imperative.
Witches
A lot of Dhodia still believe in
witches and quite a many illfates
happening in the community are
attirbuted to witches. A lot of
witches usually happen to be
women although sometimes
males are also believed to have
evil powers.
Women believed to be witches
are often tolerated mostly
because of the fear factor. There
arent many instances of witch
killing. Some sporadic incidences
are sometimes reported. Often
witches are believed to have
powers that they transmit to
their daughters or daughter-in-
laws. So someone or the other in
the family gets to inherit the
witch powers.
Maavli
A Festival / Pooja called Mavli is
also performed. mavli is the local
original practice of prayers
offered once a year. The local
Bhagat (priest) is invited to
perform the pooja wherein they
wash the God and thatch the
temple made from bamboo and
the rituals are carried on for
almost 24 hours where in the
Bhagat plays some organ made
out of "Dudhi".These Bhagats
also perform amazing feats at
the mavli like holding or eating
the burning coal. They achieve a
sort of trance state in the pooja
where they do not register any
pain if hurt by thorns etc.
Divaso
Divaso is a festival that is
celebrated by the Dhodia
community. The tradition on the
day of Divaso is to make small
dolls, perform something
equivalent to marriage rites and
then make small boats etc and
put these dolls in the rivers to live
their lives in togetherness. Some
say this is a tradition of the
Halpati community that Dhodia
have adopted because they live
in close proximity. Watching the
small dolls in the tiny boats is a
delight. Divaso is cebrated
sometime around the time of
Hindu Sharavan month.
Diwali Meriyan
It is a kind of cermony
performed with a belief that
there is increase in the number
of cattle,agricultural products,
there is no pain or calamity that
falls on the people. The diwali
lamp (diya) is made on mahuva /
palash leaf and it is put on near
the ukardo (where the cowdung
is deposited for compost). Next
day there are other offerings that
are made near the diya like kakdi,
udad daal etc.
Men vs Women status and
duties
The menfolk usually work in the
farms whereas women do both
the farm work as well as
household chores. However with
some exceptions the work
burden is often equally
distributed. Though men hold
the final decisions often, women
usually have their say in the
household matters.
જન્મવિધિ
થોડા સમય માટે, નવા જન્મ પછી, માતા અને સંતાનને
અસ્વચ્છ ગણવામાં આવતા હતા. સામાન્ય રીતે જન્મ
પછી સ્ત્રી કાળજી રાખે છે. બાળકને તેના પિતાની બહેન
(ફોઇ) દ્વારા નામ અપાય છે.
લગ્નવિધિ
આદિવાસીઓ તેમની છોકરીઓને ઘણુ માન આપે છે અને
તેમના હકોની રક્ષા પણ કરે છે ,
મુખ્યાપ્રવાહના સમાજોની જેમ અત્યાચાર નથી કરતા. એ
એક આશ્ચર્યની વાત નથી કે ધોડિયામાં સ્ત્રી/
પુરુષનો રેશિયો ઉત્તમ છે, હિન્દુ સમાજની જેમ
છોકરાનો આગ્રહ રાખવામાં આવતો નથી.
ધોડિયામાં લગ્નો હમેશા અલગ કુળના છોકરા -
છોકરી વચ્ચે થાય છે. લોહીનો સંબંધ હોવાને લીધે
માતા અને પિતાની આરોહી પેઢીઓમાં લગ્નની મનાઇ છે.
બાળલગ્નો ધોડિયા સમાજમાં થતા નથી, મોટે ભાગે લગ્ન ત્યારે
જ થાય છે જ્યારે છોકરી યૌવન પ્રાપ્ત કરી લે. લગ્ન
માટે પણ છોકરી પર દબાણ કરવામાં આવતુ નથી, માતા-
પિતાએ કરેલી પસંદગી પૈકી પસંદ કરવાની છુટ હોય છે.
એક જ વાર લગ્ન કરવાની પ્રથા છે તેમ છતા કેટલાક
પુરુષો વધુ લગ્નો કરે છે . પહેલાના દિવસોમાં, લગ્ન
છોકરાના ઘરે કરવામાં આવતા હતા. અન્ય હિન્દુઓની જેમ
આ પણ બદલાયુ છે, હવે છોકરીના ઘરે લગ્ન કરવામાં આવે
છે.
દહેજપ્રથામાં મુખ્યપ્રવાહના ભારતીય સમાજ કરતા ઉલટુ,
ધોડિયા આદિવાસીઓમાં પરંપરાગત રીતે છોકરીની કિંમત
હતી . અત્યારના દિવસોમાં, ફક્ત નામ
પુરતા થોડા પૈસા આપવામાં આવે છે. દહેજની પ્રથા આ
સમાજમાં નથી.
જો ભિન્નતાનો કોઇ ઉકેલ ન હોય
તો સમાજના નિયમો પ્રમાણે છુટાછેડા થાય છે, તેમ
છતા સમાજના જાતિ પંચ દ્વારા બન્ને
પક્ષેથી સહમતિ લેવામાં આવે છે . જે છુટાછેડાની માંગ
પહેલા કરે છે તેને દંડ પણ કરવામાં આવે છે.
પહેલાના દિવસોમાં, વિધવાના લગ્ન તે જ કુટુંબમાં યુવાન પુત્ર
સાથે કરવામાં આવતા હતા. આજના સમયમાં આવુ થતુ
નથી છતા વિધવા પુનર્લગ્નને આવકારવામાં આવે છે.
મરણવિધિ
મરણની બાબતમાં સામાન્ય રીતે શરીરને બાળવામાં આવે છે.
મોટો પુત્ર અંતિમવિધિ કરે છે. ગર્ભવતી સ્ત્રી કે
બાળકના મરણ સમયે શરીરને દાટવામાં આવે છે.
કાપણીની વિધિ
કાપણી પછી ધોડિયાઓ કુળદેવતા, ગામદેવતા અને માવલીને
પ્રસાદ ચઢાવે છે.
ભગતો
ભગતો એ સમાજના પૂજારીઓ છે જે અમુક વાર
દવા આપનાર પણ બને છે . તેમને
ઔષધિ છોડવાઓની જાણકારી હોય છે પણ મોટા ભાગે એવુ
માનવામાં આવે છે તેમની પાસે રોગ અને દુ :ખ મટાડવા માટે
ધાર્મિક શક્તિ હોય છે. ભગતો પાસે તેવી શક્તિઓ હોય છે
જેથી ખરાબ નજરથી બચી શકાય છે અને ભુત/
ડાકણોથી રક્ષણ મેળવી શકાય છે. ભગતની સેવાઓ મોટે ભાગે
મફત હોય છે પણ નાની રકમની દાન તરીકે
અપેક્ષા રાખવામાં આવે છે , છતા તે જરૂરી નથી.
ડાકણો
ઘણા ધોડિયાઓ ડાકણોમાં માને છે અને સમાજમાં થતી ખરાબ
ઘટનાઓનો દોષ ડાકણોને આપે છે . મોટા ભાગે
ડાકણો સ્ત્રીઓ ગણવામાં આવે છે પણ અમુક વાર પુરૂષ પાસે
પણ રાક્ષસી શક્તિ હોવાનુ મનાય છે . ડરના કારણને લીધે
સ્ત્રીઓને ડાકણ ગણવામાં આવે છે. હત્યાઓના ઘણા કિસ્સાઓ
નથી. છુટા છવાયા કિસ્સાઓ સાંભળવામાં આવે છે. એમ
માનવામાં આવે છે કે ડાકણો પાસે એવી શક્તિ હોય છે જે
તેની વહુ કે પુત્રીને આપી શકે છે , જેથી તે શક્તિઓનો કોઇ
વારસ મળિ શકે.
માવલી
માવલી નામની પૂજા (તહેવાર) પણ કરવામાં આવે છે.
માવલી એક સ્થાનિક પ્રાર્થનાની પ્રથા છે જે વર્ષમાં એક
વાર થાય છે . સ્થાનિક ભગતને બોલાવવામાં આવે છે
જેમા ભગવાનને નવડાવવામા આવે છે અને
વાંસના મંદિરમાં રાખવામાં આવે છે અને આ વિધિ ૨૪ કલાક
ચાલે છે જેમા ભગત 'દુધી'માંથી બનાવેલુ વાંજિત્ર વગાડે છે.
ભગત અમુક વાર સળગતો કોલસો પકડવાની કે
ખાવાની વિસ્મયકારી કરામતો કરે છે . તેઓ પૂજા દરમિયાન
સમાધિની સ્થિતિ મેળવે છે જેમા તેમને
કાંટા જેવા દર્દનો અનુભવ થતો નથી.
દિવાસો
દિવાસો એ ધોડિયા સમાજ દ્વારા ઉજવવામાં આવતો તહેવાર
છે . દિવાસોના દિવસે નાની ઢીંગલીઓ બનાવીને
લગ્નવિધિ કરવાની, તેના પછી નાની હોડીઓ બનાવીને
નદીમાં મુકવામાં આવે છે તેથી તેઓ તેમનુ જીવન સાથે જીવી શકે.
કેટલાક લોકો કહે છે કે આ હળપતિ સમાજની પરંપરા છે
જેને ઘણી નજીકતાના લીધે અમલમાં આવી છે . નાની ઢીંગલીઓને
નાની હોડીઓમાં જોવાની અલગ જ મઝા છે. દિવાસો હિન્દુ
શ્રાવણ મહિનાની આજુબાજુ ઉજવાય છે.
દિવાળી મેરીયાન
આ એક પ્રકારની ઉજવણી છે જે પશુઓ, ખેતીનુ ઉત્પાદન
વધવાની અને કોઇને દુ:ખ ન આવવાની આશાએ ઉજવવામાં આવે
છે. મહુવા/પલાશના પાન ઉપર
દિવાળીનો દિવડો મુકવામા આવે છે જેને
ઉકરડો (જ્યા પશુઓના મળમુત્ર એકત્રિત હોય છે) પાસે
રાખવામાં આવે છે. તેના પછીના દિવસે કાકડી, અડદ દાળ
વગેરેનો પ્રસાદ ચઢાવવામાં આવે છે.
પુરૂષ અને સ્ત્રીઓનુ સ્થાન અને ફરજો
પુરૂષો સામાન્ય રીતે ખેતીકામ કરે છે જ્યારે સ્ત્રીઓ
ખેતીકામ ઉપરાંત ઘરના કામ પણ કરે છે . થોડા અપવાદોને
છોડીને સામાન્ય રીતે કામનો ભાર સમાન રીતે વહેંચવામાં આવે
છે . પુરૂષો અંતિમ નિર્ણય લે છે તેમ છતા સ્ત્રીઓ
ઘરની બાબતોમાં નિર્ણય લે છે.
Health Issues
Survey suggests that there is a
very high prevalence of sickle cell
genes in the tribal community of
South Gujarat. It has been found
to be 31 per cent among the
Dodia Patel tribe, 28 per cent in
Chaudhary, 31 per cent in Gamit,
27 per cent in Vasava, 28 per
cent in Rathwa, 29 per cent in
Bhils, 27 per cent among Tadvi,
31 per cent among Naika, 28 per
cent among Baria, 20 per cent
among Dhanaka, and seven per
cent among Kolacha, Kotavadia
and Kathodi.
Doctors say out of a total of
76,653 tribals tested for sickle
cells so far at these centres,
10,351 were found carrying
traits of the disease, with 677 of
them suffering from the disease.
The state Health department has
advised tribals planning to tie the
knot to get their blood tested for
traces of the genetic sickle cell
disease. The advice follows the
high incidence of sickle cell traits
in their Red Blood Cells (RBC),
which cause sickle cell anaemia, a
genetic disease for which there
is little treatment or cure, as of
now.
About the genetic disorder:
Sickle cell anaemia occurs due to
inherited abnormal haemoglobin
gene, which changes the red
blood cells from its normal
biconcave shape to a 'sickle
shape'. Sickle-shaped RBCs also
reduce the cell's ability to propel
blood through the capillaries,
obstructing the flow of blood
into vital organs resulting in
retarded growth. Studies have
shown that as the bone marrow
is not capable of producing
enough blood cells to keep pace
with the rate of destruction,
often leading to heamolytic
anaemia, which in turn, causes
haemolytic jaundice, changing
the colour of face and palm to
yellow. In other words, the
anaemia in sickle cell patients is
not linked with iron deficiency
but rather to deformed RBC, say
doctors.
Diagnosis facilities:
Concerned over the high
incidence of this genetically
linked disease, the state health
department has now, in
collaboration with the Valsad
Raktdan Kendra (VRK), set up 78
screening and counselling
centres in Surat, Tapi, Valsad,
Dangs and Navsari, places where
this disease is more prevalent.
The 78 centres in South Gujarat
to screen the sickle cell traits and
disease include one in Surat
Medical College, three general
hospitals, 44 primary health
centres, 29 community health
centres and one at Valsad
Raktadan Kendra.
A lot of work in sickle cell
anemia is being done by Dr.
Jyotish Patel, Bardoli.
He has also published a book on
Sickle cell Anemia. His work is
particularly relevant to the tribal
populations of South Gujarat.
very high prevalence of sickle cell
genes in the tribal community of
South Gujarat. It has been found
to be 31 per cent among the
Dodia Patel tribe, 28 per cent in
Chaudhary, 31 per cent in Gamit,
27 per cent in Vasava, 28 per
cent in Rathwa, 29 per cent in
Bhils, 27 per cent among Tadvi,
31 per cent among Naika, 28 per
cent among Baria, 20 per cent
among Dhanaka, and seven per
cent among Kolacha, Kotavadia
and Kathodi.
Doctors say out of a total of
76,653 tribals tested for sickle
cells so far at these centres,
10,351 were found carrying
traits of the disease, with 677 of
them suffering from the disease.
The state Health department has
advised tribals planning to tie the
knot to get their blood tested for
traces of the genetic sickle cell
disease. The advice follows the
high incidence of sickle cell traits
in their Red Blood Cells (RBC),
which cause sickle cell anaemia, a
genetic disease for which there
is little treatment or cure, as of
now.
About the genetic disorder:
Sickle cell anaemia occurs due to
inherited abnormal haemoglobin
gene, which changes the red
blood cells from its normal
biconcave shape to a 'sickle
shape'. Sickle-shaped RBCs also
reduce the cell's ability to propel
blood through the capillaries,
obstructing the flow of blood
into vital organs resulting in
retarded growth. Studies have
shown that as the bone marrow
is not capable of producing
enough blood cells to keep pace
with the rate of destruction,
often leading to heamolytic
anaemia, which in turn, causes
haemolytic jaundice, changing
the colour of face and palm to
yellow. In other words, the
anaemia in sickle cell patients is
not linked with iron deficiency
but rather to deformed RBC, say
doctors.
Diagnosis facilities:
Concerned over the high
incidence of this genetically
linked disease, the state health
department has now, in
collaboration with the Valsad
Raktdan Kendra (VRK), set up 78
screening and counselling
centres in Surat, Tapi, Valsad,
Dangs and Navsari, places where
this disease is more prevalent.
The 78 centres in South Gujarat
to screen the sickle cell traits and
disease include one in Surat
Medical College, three general
hospitals, 44 primary health
centres, 29 community health
centres and one at Valsad
Raktadan Kendra.
A lot of work in sickle cell
anemia is being done by Dr.
Jyotish Patel, Bardoli.
He has also published a book on
Sickle cell Anemia. His work is
particularly relevant to the tribal
populations of South Gujarat.
BHAGAT
The pristine Dangs, a tribal area
in Gujarat on the western slopes
of the Sahyadri ranges, shot into
the limelight a few years ago and
for all the wrong reasons. A
communal face-off at its
headquarters — Ahwa — had
then snowballed into a veritable
Hindu-Christian conflict
throughout Gujarat. However,
what remains the core USP of the
Dangs, oddly yet undocumented,
is its distinctive local bhagat's
ways of dealing with the resident
Dangi's ailments and
interpersonal problems. While
cities have medical
breakthroughs, technology-aided
surgeries, counsellors,
physiologists and state-of-the-art
health care, the Dangis have their
own ethnic solutions evolved
from archaic traditions.
Warlocks, known as bhagats by
the resident Dangis, play an
almost indispensable role in the
tribals' life. Dangis, when afflicted
with disease or infirmity, make a
beeline for the nearest bhagat,
instead of a medical practitioner
and surprisingly — get cured. It
is not the cure, which would
baffle a scientific mind, but the
treatment, which seems rather
incredible.
For almost any ailment suffered
by a tribal, whether an infant or
otherwise, the cure is in the form
of branding known as dambh.
While a bout of jaundice is
countered with a branding by
red-hot rods of the wrists,
gastroenteritis is cured by a
dambh on the stomach. A mere
throat pain is cured by
implanting a dambh on the neck,
while a case of an inflamed
testicle (hydrocele) is cured by
piercing the correspondingly
opposite ear lobe with a hot
copper wire. Medical treatment
for a Dangi is usually out of
reach, with the nearest state
health centre miles away.
The bhagat, on the other hand, is
the most accessible option. And,
although the entire healing
process seems to be appalling,
the patient more often than not
gets cured. The burn injury
contorts into a scorched lesion
filled with pus and bursts within
a week. It is then that the
infection is said to have left the
body — and the victim is cured.
The bhagats, who live in stark
seclusion from the rest of the
village, are said to possess occult
powers, which enable them to
exercise metaphysical control
acquired by years of yogic
penance, tantra and tatrak vidya.
Going by hearsay, some of the
bhagats even possess powers of
summoning a spirit in woman-
form that performs incredible
tasks at the behest of the bhagat.
Solving personal problems, such
as infidelity, marital disharmony
or for that matter, winning the
heart of an unwilling partner are
all child's play for the bhagat.
Coupled with fowl and cattle
sacrifices, the bhagat's
ceremonies include repetitive
incantation of tantras in a local
Dangi dialect and numerous
yagnas and religious rites.
in Gujarat on the western slopes
of the Sahyadri ranges, shot into
the limelight a few years ago and
for all the wrong reasons. A
communal face-off at its
headquarters — Ahwa — had
then snowballed into a veritable
Hindu-Christian conflict
throughout Gujarat. However,
what remains the core USP of the
Dangs, oddly yet undocumented,
is its distinctive local bhagat's
ways of dealing with the resident
Dangi's ailments and
interpersonal problems. While
cities have medical
breakthroughs, technology-aided
surgeries, counsellors,
physiologists and state-of-the-art
health care, the Dangis have their
own ethnic solutions evolved
from archaic traditions.
Warlocks, known as bhagats by
the resident Dangis, play an
almost indispensable role in the
tribals' life. Dangis, when afflicted
with disease or infirmity, make a
beeline for the nearest bhagat,
instead of a medical practitioner
and surprisingly — get cured. It
is not the cure, which would
baffle a scientific mind, but the
treatment, which seems rather
incredible.
For almost any ailment suffered
by a tribal, whether an infant or
otherwise, the cure is in the form
of branding known as dambh.
While a bout of jaundice is
countered with a branding by
red-hot rods of the wrists,
gastroenteritis is cured by a
dambh on the stomach. A mere
throat pain is cured by
implanting a dambh on the neck,
while a case of an inflamed
testicle (hydrocele) is cured by
piercing the correspondingly
opposite ear lobe with a hot
copper wire. Medical treatment
for a Dangi is usually out of
reach, with the nearest state
health centre miles away.
The bhagat, on the other hand, is
the most accessible option. And,
although the entire healing
process seems to be appalling,
the patient more often than not
gets cured. The burn injury
contorts into a scorched lesion
filled with pus and bursts within
a week. It is then that the
infection is said to have left the
body — and the victim is cured.
The bhagats, who live in stark
seclusion from the rest of the
village, are said to possess occult
powers, which enable them to
exercise metaphysical control
acquired by years of yogic
penance, tantra and tatrak vidya.
Going by hearsay, some of the
bhagats even possess powers of
summoning a spirit in woman-
form that performs incredible
tasks at the behest of the bhagat.
Solving personal problems, such
as infidelity, marital disharmony
or for that matter, winning the
heart of an unwilling partner are
all child's play for the bhagat.
Coupled with fowl and cattle
sacrifices, the bhagat's
ceremonies include repetitive
incantation of tantras in a local
Dangi dialect and numerous
yagnas and religious rites.
Subscribe to:
Posts (Atom)